अभिप्रेरण आणि अध्ययन याविषयी खालीलपैकी कोणते विधान बरोबर आहे?

अभिप्रेरण हे कारण, प्रोत्साहन, उत्साह किंवा अभिरुचि म्हणून परिभाषित केले जाते ज्यामुळे विशिष्ट कृती किंवा विशिष्ट वर्तन होते. अभिप्रेरण हा स्व-आकलन आणि अध्ययनाचा एक महत्त्वाचा घटक आहे.

हे फक्त कृतीचे कारण आहे आणि जे वर्तनाला उद्देश आणि दिशा देते. अभिप्रेरणाचे दोन प्राथमिक प्रकार आहेत, आंतरिक अभिप्रेरण आणि बाह्य अभिप्रेरण.

Key Points

• आंतरिक अभिप्रेरण: क्रियाकलाप आणि ध्येयाचा उच्च संबंध आहे. अशा परिस्थितीत, आपण म्हणतो, व्यक्ती आंतरिकरित्या अभिप्रेरित आहे. कुतूहल, स्वारस्य किंवा सिद्धीची भावना हे बाह्य शक्तींना प्रतिसाद देण्याऐवजी आंतरिक (अंतर्गत) अभिप्रेरणचे स्रोत आहेत असे संज्ञानात्मक मत आहे.
  • क्रिया आणि ध्येय यांच्यातील थेट संबंधामुळे आंतरिक अभिप्रेरण क्रिया नेहमीच पुरस्कृत केले जाईल. यामुळे क्रियाकलाप करण्यासाठी सतत प्रेरणा मिळते.
  • क्रिया करताना अनुभवलेल्या आनंदाचा घटक प्रत्यक्षात क्रिया टिकवून ठेवतो. आपल्या छंदांचा पाठपुरावा जे आपल्याला आनंद देतात ते देखील आंतरिक अभिप्रेरणाची उदाहरणे आहेत.
  • क्रिया आणि ध्येय यांच्यातील उच्च संबंधांमुळे आंतरिक अभिप्रेरण स्थिर राहते.
  • एक आंतरिकरित्या अभिप्रेरित व्यक्ती समस्येच्या निराकरणासाठी कार्य करेल कारण समाधान शोधण्याचे आव्हान आनंदाची भावना प्रदान करते. कोणत्याही परिस्थितीत ती व्यक्ती कार्य करत नाही कारण त्यात काही पारितोषिक सामील असते, जसे की बक्षीस, प्रदान किंवा विद्यार्थ्यांच्या बाबतीत, श्रेणी.
  • आव्हाने निश्चित करणे, अभिरुचि आणि हेतू या आंतरिक अभिप्रेरण वाढवण्याच्या काही पद्धती आहेत.

Hint

• बाह्य अभिप्रेरण म्हणजे पारितोषिक मिळवून किंवा शिक्षा टाळून निदेशित केलेले वर्तन.
• बाह्य पुरस्कारामुळे तात्पुरती प्रेरणा मिळते.

म्हणूनच, आपण असा निष्कर्ष काढू शकतो की जेव्हा विद्यार्थ्यांमध्ये आंतरिक अभिप्रेरण असते - आतून शिकण्याची इच्छा असते तेव्हाच शिकणे प्रभावी होते.